spragniona też czasami pisze do szuflady

spragniona (ciacho)

"wyjście"
kiedy jasna noc, w ciemny dzień
ucieka, by pozwolić
aby serce Tobą kłute
mogło odejść
i juz nigdy
nie paśc w twą pułapkę
z której tylko głuchy krzyk
wychodzi z pomieszczenia
w którym nie ma
i nie będzie
żadnych nigdy drzwi

"tato"
dałeś mi nadzieję na lepsze jutro
pozbawiłeś strachu
pozwoliłeś spojrzeć, bez przerażenia
na wczoraj

"cisza"
...gwałtem tych słów
zabiłeś to coś
co było jednym wyrazem
który jak wilka głód
zapewniał mi dom
przed owocem tej natury
która świeżoscią tych drzew
stoi na przekór mnie....

"jeden krok od śmierci"
...nie będziemy się oszukiwać
dziś miało mnie już nie być
wanna pełna wody
zapraszała do siebie
z otwartymi ramionami
swoją nicość ukazać w mej postci
moje nagie ciało
miało osunąć się na same dno
zapomnieć, że żyłam
zapaść w chwilę otchłani
gdzię zastanę ciemność
która przyjdzie białą chustą
powiewać i pokazać
że przegrałam

"mokre jajeczko"
...mokre jajeczko dreptało przez lasek
napadli go zbóje wydłubali żółteczko
został tylko wydmuszki mały pasek
i tak wlasnie pisanko, dziureczko
zostałaś wybranką
tych świąt wielkanocnych, kochanką
a obok baranek, pełni tu służbę
jest adwokatem
i Twoim drużbem
aby nikt dziś tu nie był już katem
stół wielkanocny
zaprasza swych gości
więc chodź i TY, bądź mocny
i wejdź w progi jegomości...

"dla taty"
dziś dałeś mi coś więcej
niź tylko para smutnych słów
pozwoliłeś abym zaufała
nie tylko Twoim rozpitym oczom
ale też uśmiechniętej buzi
dałeś mi wiarę, że może być dobrze
pokazałeś, jak mam sobie radzić
sama, tylko przy Tobie
dziś pokazałeś naprawdę
że ja tylko ja jestem Twoją córką

"nie mam nic"
...idę ulicą i widzę siebie
sama kroczę alejkami,
za Twoim śladem dojść
do piekła zamierzam
gdzie znajdę już nieważną,
martwą naszą miłość
która nie zna nas,
pamieta tylko bój
który zasiał strach...

"ekstaza"
szybki oddech ogłusza krzyk ściany
ciepły pot spływa po rozgrzanych ciałach
poznają się znów od wnętrz swoich dusz
obiecują sobie już nigdy więcej, jak najprędzej
dają sobie wszystko, co mogą tylko dać
kochają się w strugach zimnego deszczu
na pękniętych kafelkach w łazience
obok łożka na niebieskim dywanie
na kuchennym stole on ją bierze
ona mu się nie opiera, zabieraj wszystko
swoim wzrokiem doprowadza do obłędu
dręczy wciąż podniecającym dotykiem
brak im powietrza lecz nadal się pochłaniają
prawdziwa namiętność zalewa ich ciała
oddają się sobie w całości dla siebie
mocno ją posuwa na rodziców łożku
i na ławce w parku ciemną nocą
przy oknie na parapecie tak się wbija
ona głośniej jęczy, błaga wciąż o więcej
i ekstaza rozpływa ich rozpalone ciała
szczytują oboje w tym odległym czasie
- było cudownie, dziekuję Kochanie
całują się raz jeszcze na dobranoc
I...

"spragniona"
Pragnę świadczenia jestem zupełnie normalna
Dośc fikcji i irrealizmu w moim życiu
Wyimaginowany świat niech zniknie
Na jego miejscu nie pojawi się domniamanie
Ten dzień pozornie taki sam jest dniem innym

"w rytmie ciał"
pod koniec jednoczą się
najpierw płyną tuż obok
niezdecydowane
onieśmielone
wytęsknioną bliskością
a potem wpadają w siebie
i w sobie się gubią
spocone ciała tworzące się
z wzajemnego ich pożądania

"o Tobie"
do ciebie kochany się zwracam
myśli chcąc w popiól nie obracam
oczy twe niebieskie prawie błękitne
wielki jest ten kto uczynił je tak wybitne
dłonie delikatne tak dotkliwie zmysłowe
blade lecz promienne wcale nie kolorowe
oddech twój przyśpieszony
ty obok mnie obraz wymarzony
usta malutkie lecz rozkoszy pełne
miękkie jakby oplecione w wełne
całuję twój jasny nosek
bo to jest też mój nosek
podbródek twój i to znamię twoje
wiedzieć chcę skąd i po to się dwoje i troje
ramię duże w którym możesz mnie schować
twe ciało od złego nas może uchować

bo ja to Ty
a Ty to ja

"koszmar"
sen
tylko nocna wizja
sen tej nocy też przyjdzie
będzie mnie straszył
sen
każdy ma sny
sen tak łagodny
sen tak straszny

"film"
roztrzepany reżyser
szedł po schodach
zgubił scenariusz
mojego życia
roztrzepany rezyser
spadł ze schodów
pomyliły mu się role
mojego życia

"śmierć"
w pewną letnią noc
owinięta w ciepły koc

gdy słońce wschodziło
twoje serce z ziemi schodziło
nie pożegnałam Cię
zadręczać będę się tym
nad ranem wiedziałam
szloch swój słyszałam
umarłaś
z ciężkim losem się starłaś
zamknęłaś oczy
teraz z nieba łza się stoczy
bo nie ma już Ciebie
anioły mają Cię w niebie
rok dziś właśnie mija
kolejną łzę policzek spija
boli tak samo
jak rok temu rano

"kawa"
stoję naga przed lustrem
dotykam swych piersi
muskam dłonią pośladki
tańczę we własnym odbiciu (...)

zbliżam usta do Twoich
dotykam też krocza
i ud Twoich
i znów jestem przy twarzy (...)

czuję Twój zapach
zamykam oczy
dotykam Cię
całuję (...)

pachnie poranna kawa
całuję ciepłą filiżankę
to znów tylko wyobraźnia
muszę się uspokoić
to tylko kawa (...)

Wiem, że to tylko jakieś skrawki zdań, że to nawet nie ma nic wspólnego z wierszami, ale czemu miałam się tym z Wami nie podzielić?

Mcrka

Brak mi słów..
To mało powiedziane jak ty dobrze...ba WSPANIALE piszesz!!!!!
To wszystko jest takie prawdziwe!!!
Naprawe..nie ma tu wiersza ktory by mi sie nie podobał...
przepieknie!!

spragniona (ciacho)

dziękuję, za te słowa, nawet nie wiesz ile dla mnie znaczą!

Mcrka

Wiem jak to jest otrzymać słowa tego typu..to bardzo przyjemne uczucie..ale naprawde...masz OGROMNY TALENT!!!!!

spragniona (ciacho)

chyba trosiuńkę przesadzasz, no weź Embarassed

zaraz wpadnę w samozachwyt i co będzie, hihi Mr. Green

Mcrka

hiiihihihih:D

spragniona (ciacho)

może niedługo dodam nowe wierszyki (...)